Op 7 mei 1824 klonk in Wenen voor het eerst de symfonie waarvan het manuscript in december 2002 door de Unesco werd uitgeroepen tot werelderfgoed : Beethovens Negende Symfonie. De uitvoering in 1824 was de belangrijkste artistieke gebeurtenis van het jaar, maar niemand kon die avond in Wenen bevroeden dat de Ode an die Freude wereldwijd symbool zou gaan staan voor vrijheid en universeel broederschap. Het is de invloedrijkste compositie in de muziekgeschiedenis, het meest gespeelde muziekthema aller tijden geworden. De Negende Symfonie was Beethovens laatste, hij componeerde haar toen hij al volledig doof was. Het was een verwoede poging de mensheid vooruit te helpen, haar te helpen haar weg te vinden van duisternis naar licht, van chaos naar vrede. Harvey Sachs beschrijft niet alleen de ontstaansgeschiedenis van dit magistrale muziekstuk maar plaatst het ook die in de politiek-historische context. Hij brengt het Europa van het jaar 1824 de tijd na de Franse Revolutie van de Napoleontische oorlogen, een tijd van zeer ernstige politieke spanningen angst en repressie op een schitterende manier tot leven.Recensie(s) De auteur probeert inzage te geven in de ontstaansgeschiedenis van Beethovens negende symfonie. Enkele ongefundeerde hypothesen ten spijt leest het eerste stuk (over de creatie van het werk) bijzonder vlot door de heldere schrijfstijl. Daarna wisselt Sachs van toon en bestookt hij de lezer met tientallen pagina’s biografieen van romantische kunstenaars van wie de geestelijke verwantschap met Beethoven uiterst twijfelachtig genoemd mag worden. Sachs maakt zich daarbij schuldig aan bladvulling: de historisch-politieke zoektocht naar de context van de symfonie komt volledig irrelevant over omdat de auteur er nergens in slaagt rechtstreekse aanknopingspunten te vinden met Beethovens werk. De informatie die direct betrekking heeft op de negende valt karig uit, is afkomstig uit secundaire bronnen en lijdt in vele gevallen onder ongefundeerde speculaties of platitudes. In het slot trakteert Harvey de lezers die zich desondanks vastbeten op technische bespiegelingen die voor niet-muzikanten te hoogdrempelig zijn. Het lukt de schrijver niet de lezer te betrekken bij zijn warrige verhaal. Hij wordt nauwelijks geprikkeld; de aangeleverde informatie is pover. Gebonden boek, geen illustraties. Register.
De Negende
